Wytwórnie powinny być mniejsze niż zakłady elementów konstrukcyjnych. Jednak powinno się je rozmieścić gęściej w terenie ze względu na zmniejszenie przerzutów mas materiałowych. W związku z tym powinno się szeroko rozwinąć kooperację terenową oraz usługową (program na uprawnienia budowlane).
Zakłady elementów konstrukcyjnych
Metoda poligonowa
Istotne jest, żeby używać metody poligonowej w celu rozwijania produkcji elementów i prefabrykatów ściennych z miejscowych surowców. Elementy ścienne, które wypełniają konstrukcję szkieletową, można wyprodukować w postaci:
– pustaków układanych na sucho,
– bloków,
– dyli,
– płyt.
Produkcja elementów wypełniających może być prowadzona bezpośrednio na placu budowy przy udziale zespołów chłopskich. Jednak należy zapewnić odpowiednie warunki:
– odpowiednia organizacja wypożyczalni form dla produkcji elementów wypełniających,
– zapewnienie instruktażu,
– zapewnienie nadzoru fachowego,
– zagwarantowanie poradnictwa technicznego,
– zapewnienie piśmiennictwa fachowego.
Dzięki organizacji produkcji poligonowej można wykorzystać surowce i materiały miejscowe takie jak:
Kooperacja w zakresie produkcji prefabrykatów i elementów
Kooperacja w zakresie produkcji prefabrykatów i elementów może być uzupełnieniem produkcji przemysłowej podstawowych elementów:
– konstrukcyjnych,
– instalacyjnych,
– wyposażenia wnętrz.
Będzie można ją stosować przez długi okres czasu w budownictwie wiejskim (programy do uprawnień budowlanych). Niezbędne jest, żeby rozwinął się przemysł lekkich pokryć dachowych. Dotyczy to zarówno produkcji np. płyt azbestowo-cementowych, które są kompleksowym uzupełnieniem produkcji elementów i prefabrykatów budowlanych, a także innych lekkich pokryć takich jak np. z tworzyw sztucznych lub blachy falistej galwanizowanej.
Ważne jest również, żeby rozwinąć masową produkcję lekkich nieorganicznych materiałów izolacyjnych. Pozwalają ona na uprzemysłowienie budownictwa na wsi. Mowa tu m.in. o:
– styropianie,
– wełnie mineralnej,
– gazobetonach,
– pumeksach.
Dąży się do rozwinięcia produkcji:
– płynnych powłok i emulsji wodochronnych lub wodoszczelnych dla paroizolacji ścian, stropów i stropodachów,
– wszelkiego rodzaju farb ochronnych i antykorozyjnych.
Montaż szkieletu
Sposób montażu konstrukcji z elementów strunobetonowych zależy od:
– wielkości budynku,
– wysokości budynku.
Można montować na dwa sposoby:
– ręcznie, przy użyciu lekkich, przestawnych rusztowań,
– przy użyciu lekkiego sprzętu montażowego.
Można bezpośrednio montować z przyczepy samochodowej/traktorowej, która przesuwa się wzdłuż traktów budynków. Ważne jest, żeby wcześniej dobrze zorganizować transport i montaż oraz przygotować fundamenty, łączniki czy podłoże. Można wykorzystać wówczas przyczepę jako pomocnicze rusztowanie (uprawnienia budowlane – egzamin).
Możliwość ręcznego montażu szkieletu konstrukcji budynku z elementów strunobetonowych
3-4 ludzi wykonuje transport pionowy elementów. Używają do tego lekkich rusztowań kozłowych. Słupy montuje się po wcześniejszym przygotowaniu fundamentów punktowych, które posiadają odpowiednie gniazda.
Jak się montuje słupy dwu- lub trójgałęziowe? Najpierw podnosi się oddzielnie poszczególne gałęzie. Bierze w tym udział 3-4 ludzi. Ustawiają je pionowo i wstawiają w gniazda fundamentowe. Kolejnym krokiem jest łączenie ze sobą prefabrykowanych przewiązek betonowych zbrojonych. Robi się to wykorzystując stalowe śruby, które są zabezpieczone przed korozją specjalnymi powłokami. Przewiązki montuje się z rusztowań kozłowych. Jak słupy będą już ustawione pionowo, to przy pomocy klinów zalewa się gniazda zaprawą cementową. Rygle oraz krokwie można montować:
– ręcznie przy użyciu rusztowań kozłowych,
– bezpośrednio z przyczepy transportowej.
W przypadku montażu wysokiego budynku (4,50 m) o rozpiętości bezsłupowej 12 m wykorzystuje się lekkie urządzenie podnośnikowe i przesuwne rusztowanie ze stalowych rur. Montuje się cały segment, łącznie z więźbą dachową i jej pokryciem. Następnie przesuwa się rusztowanie dalej, w miejsce, gdzie będzie możliwość montowanie kolejnego segmentu.
