– wszechstronność w kwestii zaspokajania potrzeb inwestycyjnych. Uniwersalność to także nic innego jak przystosowanie danego typu do wymagań i wymagań do danego typu. Jest to najlepsze rozwiązanie w przypadku projektowania takich samych obiektów, które występują w różnych przemysłach.
Typizacja uniwersalna to metoda projektowania, która obejmuje opracowania:
– typowe,
– budynków,
– sekcji,
– segmentów,
– ustrojów,
– elementów budowlanych o wielostronnym zastosowaniu.
Uniwersalność projektów budowlanych
Inną metodą jest typizacja specjalistyczna. Wykorzystuje się ją w momencie, kiedy typizacja dotyczy budynków czy zakładów przemysłowych. Podczas typizacji stosuje się takie elementy budowlane, które:
– muszą być ściśle przystosowane do wymagań technologicznych,
– muszą zaspokajać potrzeby, które są specyficzne.
Może się to pojawić w momencie, kiedy w tym samym momencie weźmie się pod uwagę podstawowe postulaty typizacji, które wykluczają całkowicie przypadki. Wiąże się to jest z tym, że w obrębie przemysłu działa mnóstwo branż i mają one zupełnie różne funkcje (nauka do uprawnień architektonicznych). Dotyczy to zatem obiektów, które można poddać typizacji uniwersalnej z tego powodu, że posiadają one ściśle określone przeznaczenie.
Z powyższych informacji wynika, że na pierwszy rzut oka drogi, które obierają projektanci projektów typowych, są zupełnie różne. W efekcie są one podobne i pozwala to na:
– stworzenie wspólnego nurtu typizacji masowego budownictwa przemysłowego,
– powstanie pełnowartościowych określeń specyficznych właściwości zarówno zakładów i budynków przemysłowych, jak i elementów budowlanych.
Organizacja pracy
Analizując doświadczenia, które wynikają ze stosowania projektów typowych (zwłaszcza kompleksowych ), które obejmują szereg obiektów zakładu, należy w pierwszej kolejności odpowiedzieć na pytanie, jak bardzo poszczególne obiekty można powiązać architektonicznie ze sobą oraz z obiektami, które są zaprojektowane indywidualnie.
Tajemnicą nie jest to, że to właśnie projektanci architektury przemysłowej mają więcej możliwości na to, żeby stworzyć zespół przy projektowaniu zakładów przemysłowych. Spowodowane to jest tym, że w tym samym okresie czasu buduje się całe kompleksy budynków i jeden zespół projektodawczy opracowuje dokumentację techniczną dla wszystkich obiektów. Jest to ogromna zaleta. Żeby móc ją w pełni wykorzystać, należy zrozumieć, że podstawowymi działaniami, które pomagają w ujednoliceniu architektonicznym oraz konstrukcyjnym projektowanych obiektów jest opracowanie:
Zgodnie z normą PN/B-02351, która obowiązuje od 1951 r., wielkość modułu wynosi 3 m. Moduł ten natychmiastowo wprowadzono do projektowania, jednakże dotyczyło to wyłącznie rzutów poziomych. W normie nie występuje moduł wysokościowy. Być może spowodowane to jest tym, że w tym okresie zagadnienie unormowania wysokości obiektów przemysłowych (zwłaszcza hal produkcyjnych) nie zostało uzgodnione. W latach 1952-55 doszło do rewizji i nowelizacji tekstu normy. Wówczas ustalono sposoby jej stosowania na zasadzie specjalnie opracowanego komentarza.
System modularny określa minimalne moduły wysokościowe oraz cząstkowe. Minimalne to znaczy mniejsze niż 3 metry. System modularny jest poddany specjalnym badaniom. W typizacji można spotkać jeszcze pojęcia, które dotyczą cech elementów, ustrojów i budynków. Ogólnie nazywa się je parametrami bądź gabarytami. Są one podstawą do typizacji. Dzięki nim można wybrać odpowiednie rozwiązanie typowe w budownictwie przemysłowym. Ustala się je zgodnie z funkcją danego obiektu oraz procesem technologicznym, który w nim zachodzi. Zestawienie zależy od zakresu i rodzaju produkcji danych oddziałów.
Gresowe płytkiBudowaGresowe płytki Gres jest to materiał, jaki cieszy się dużą popularnością przy wykańczaniu powierzchni kuchni, łazienek,… (czytaj dalej)
