Biorąc pod uwagę względy konstrukcyjne płyty wykonuje się w kształcie prostopadłościanu (uprawnienia budowlane 2021). Jednocześnie należy pamiętać o tym, że ich grubość może być odrobinę mniejsza niż w przypadku nawierzchni klasycznych. Spowodowane to jest tym, że płyty, które mają małe wymiar często pracują w lepszych warunkach niż wielkie płyty.
Wielkość płyt zależna jest od nośności środków transportowych oraz przeładunkowych. Określając wymiary płyty w rzucie poziomym należy założyć, że:
– jeden z wymiarów płyty powinien być równy połowie szerokości nawierzchni,
– wymiar długości powinien być dopasowany zgodnie z warunkiem nośności urządzeń przeładunkowych.
Uchwyty konstrukcyjne
Uchwyty konstrukcyjne
Aby płyty można było łatwiej montować, należy zadbać o to, żeby posiadały uchwyty konstrukcyjne. Konstrukcja takiego uchwytu może być wykonana na wiele sposobów. Jednak najbardziej racjonalny z nich wygląda następująco.
Na górze płyty należy zostawić otwory, które odsłaniają zbrojenie płyt. Za to zbrojenie należy zaczepić uchwyty żurawia. Kiedy płyty zostaną już odpowiednio ułożone oraz uregulowanego, to w otworach należy umieścić korki betonowe. Wolną przestrzeń, która jest pomiędzy otworem w płycie a korkiem należy zalać bitumiczną masą zalewową.
Następnie płytę podwiesza się poprzez zaczepienie urządzeń chwytających dźwigu na zbrojenie, które znajduje się w ściance bocznej płyty (akty zgodnie z wykazem Izby Inżynierów).
Wykonanie nawierzchni z płyt wielkowymiarowych
Istnieje możliwość układania płyt na styk w sytuacji, kiedy natężenie ruchu jest lekkie oraz średnie. Płyty powinno się wykonywać w formach ze stali. Wynika to z konieczności otrzymania dokładnych wymiarów. Formy te mogą mieć formę stałą bądź rozbieralną.
Nawierzchnię z płyt wielkowymiarowych wykonuje się poprzez układanie gotowych płyt na wcześniej przygotowanym/przygotowanej:
– przepuszczalnym podłożu gruntowym,
– warstwie odsączającej w gruncie, który jest nieprzepuszczalny.
Proces przygotowania podłoża to nic innego jak maksymalne i jednostajne zagęszczenie, a także sprofilowanie w sposób odpowiadający profilowi przyszłej nawierzchni.
Dzięki wysięgnikom żurawie ściągają płyty z samochodów bądź przyczep niskopodwoziowych. Kolejnym krokiem jest opuszczenie ich dokładnie tam, gdzie jest ich miejsce przeznaczenia. Podczas tego etapu ważne jest, żeby zadbać o uzyskanie szczelin stykowych o jak najmniejszej szerokości. Zaleca się, żeby ich szerokość wynosiła 5-8 mm.
Kiedy pewną partię płyt się ułoży, należy rozpocząć proces zalewania miejsca uchwytów oraz szczelin. Do tego zabiegu służy masa zalewowa. Dolne części szczelin należy zapełnić drobnym, suchym piaskiem (na wysokość 2/3). Szczeliny w tym przypadku wypełnia się identycznie jak w przypadku nawierzchni monolitycznych. Ruch na drodze można wznowić po zalaniu szczelin oraz wykonaniu robót porządkowych.
Niedogodności nawierzchni z prefabrykowanych płyt betonowych wielkowymiarowych oraz małych płyt
Należy pamiętać o tym, że nawierzchnie z prefabrykowanych płyt betonowych wielkowymiarowych, a także małych płyt, charakteryzują się pewnymi niedogodnościami. Niedogodności te można zniwelować dzięki nawierzchniom z płyt kwadratowych, które mają bok o długości ok. 1 m.
Budowa nawierzchni tego typu rozpoczęto na Węgrzech. Stosowano je w warunkach, które są podobne do polskich warunków. Płyty mają grubość od 15 do 18 cm. Należy je produkować w stalowych formach w miejscach zapotrzebowania w małych wytwórniach. Do zagęszczania wykorzystuje się wibratory (egzamin ustny uprawnienia architektoniczne – pytania).
