Minimalnie jeden metr, a odległość końcowych klocków od kątów ościeżnicy, nie powinien przekraczać 30cm. Umieszczenie ościeżnic w murach betonowych monolitycznych robi się dzięki dociskowi stojaków ościeżnicy gwoździami do zabetonowanych w murze klocków, rozstawionych po dwa bądź trzy na długości ościeżnicy. Klocki te muszą posiadać formę ostrosłupa ściętego i zostać zabetonowana w takim rozmieszczeniu, by mniejsza płaszczyzna ostrosłupa licowała się z ościeżem luki. (uprawnienia budowlane kontakt)
W 1976 roku Główny Ośrodek Informacji Budownictwa ogłosił zasady umieszczania stolarki okiennej w technologiach używanych w budownictwie warszawskim. (uprawnienia budowlane 2021) Ogłoszono nowe metody umieszczenia stolarki okiennej w budynkach wznoszonych mechanizmami typu system szczeciński.
Metoda pierwsza skupia się na umieszczaniu ościeżnic okiennych do ościeżnicy dzięki tulei, z jakich wszystkie zrobione są z odpowiedniej nagwintowanej we wnętrzu tulei śruby M5 i dwóch nagwintowanych stożków. Części te zestawiają się na zamocowanie przez ich skręcenie. Założenie ościeżnicy dzięki tulei dwustronnie rozpierane zachodzi tak, iż ościeżnicę rozmieszcza się w luce okiennej w pionie oraz poziomie dzięki skorzystaniu z klinów i robi się w niej luki 0.12mm w zaplanowanych miejscach zakładania, potem przez te luki, robi się luki w ościeżach. (akty prawne uprawnienia budowlane)
Uszczelnianie
Połączenie ościeżnicy z ościeżami uszczelnia się szczeliwem sztucznym, jaki jest zarówno izolacją cieplną i kitem wciąż plastycznym, robiącym izolację przeciw wilgoci. (akty prawne uprawnienia budowlane) Metoda tulei dwustronnie rozstawianych ma takie plusy, iż likwiduje potrzebę zabetonowania w ościeżu drewnianych klocków, co jest niebywale męczące w sytuacji kształtowania części murowych w zakładach prefabrykacji. Pozwala to na proste i odpowiednie umieszczenie ościeżnic w lukach, nie zaburza rozstawu ościeżnic i pozwala na ich możliwe zlikwidowanie.
Sposób drugi
Metoda druga skupia się na zakładaniu ościeżnic dzięki płaskim kotwiom rozpostartym jako litera Z. Jedno ramię kotwi umieszczane bywa do frontu ościeżnicy, a drugie natomiast do ościeża czy nadproża czy nawet progu, podczas czego ramię przykładane do ościeżnicy doczepia się do niej na wkręty, ramię natomiast umieszczane do ościeża, na gwoździe, trzpienie stalowe wstrzeliwane, czy dybie. (segregator egzamin ustny uprawnienia) Dostawienie ościeżnicy podczas używania kotwi zachodzi tak, że zaczyna się od umocowania kotwi do ościeżnicy w określonych wcześniej punktach, potem ustawia się ościeżnicę w luce okiennej i dostawia drugie ramię kotwi do ościeżnicy.
W lukach bezwęgarkowych, aby zrobić oparcie dla tworzyw uszczelniających, robi się już po umieszczeniu ościeżnicy obrzutkę ościeży zaprawą cementowo-wapienną i kształtuje się spadki z zaprawy cementowej pod obróbkę blaszaną. Skończenie ościeży z zewnątrz robi się podczas prac elewacyjnych. Styki ościeżnicy z ościeżami uszczelnia się szczeliwem syntetycznym. Kotwie Z posiadają różne formy dopasowane do typu osadzonej stolarki. Do zakładania faktycznej stolarki zespolonej przydają się kotwie rodzaju Z-I, Z-2 i Z-3, ale do mocowania stolarki wzmocnione Z-I M. (program egzaminu na uprawnienia)
Metoda zakładania ościeżnic na kotwie rodzaju Z wyróżnia się takimi samymi plusami jak metoda na tuleje rozpierane. Wybranie jednej z wcześniej wypisanych metod zamocowania ościeżnicy skupia się na typie muru osłonowego, konstrukcji luki okiennej, tworzywa ościeża i metody zakończenia ościeżnicy, co połączone jest ściśle z technologią zrobienia obiektu.
