Przeprowadzenie rewitalizacji granicznego mostu znajdującego się w Łęknicy

Most graniczny w Łęknicy znajduje się na polsko – niemieckiej granicy. Jest to województwo lubuskie graniczące z Saksonią. Poprzez międzynarodowe starania, jakimi wykazały się lokalne władze, wykorzystując zewnętrzne finansowe środki na transgraniczne cele sprawiły, że udało się powstrzymać degradację mostu oraz przeprowadzić rewitalizację na odcinku Tuplice – Łęknica – Bad Muskau. Most ten powstał w przedziale 1897 – 1898 i korzystano z z niego do zakończenia się II wojny światowej. W czasie wojennych działań został on wysadzony w roku 1945 przez niemieckie wojsko. (uprawnienia budowlane kontakt)

Budowa mostu w Łęknicy

Graniczny kolejowy most znajdujący się w Łęknicy zbudowany jest z dziewięciu przęseł, które są podparte w swobodny sposób. Po zachodniej stronie pierwsze z przęseł to blachownica, a kolejne to przęsła dwudźwigarowe kratownicowe, które kształtem przypominają parabolę z górną jazdą. Każde z połączeń konstrukcyjnych elementów wykonano jako nitowanie. Teoretyczna rozpiętość we wschodnio – zachodnim kierunku przęseł wynosi odpowiednio 2×21,45+20,70+4×21,45+21+10,90 metrów. Całkowita długość mostu wynosi 186,4 metrów. Taka konstrukcja cechuje się nietypowością z dwóch powodów. Po pierwsze wykonane przęsła posiadają kratowe dźwigary z górną jazdą ponad przeszkodą, jaką jest rzeka. Drugim powodem nietypowości jest to, że most usytuowany jest w poziomym łuku, którego promień wynosi 400 metrów. To spowodowało, że wprowadzono ograniczenie związane z prędkością przejazdu pociągów do poziomu 30 km/h. (uprawnienia budowlane 2022)

Techniczny stan mostu

Most przed rozpoczęciem przebudowy miał dostateczny techniczny stan. Wszystkie z nitów znajdujących się w połączeniach węzłów kratowych dźwigarów oraz konstrukcyjne elementy były w pełni kompletne. Mocnym skoordynowaniem cechowały się przęsła stalowe. Elementy drewniane nawierzchni natomiast były zbutwiałe oraz niekompletne. Przyczółki w moście wymurowano przy zastosowaniu pełnej cegły, a pośrednie podpory przy moście wzniesiono stosując beton. Dolne części przy filarach oblicowano kamiennymi blokami. Do głównych uszkodzeń podpór należały wykwity w żelbetowych elementach, rysy i ubytki w spoinach ceglanego muru. Patrząc na to, ile lat ma obiekt oraz w jaki sposób był on użytkowany, posiadał on typowe rodzaje uszkodzeń. Główne prace rewitalizacji polegały m.in. na rozbiórce kolejowej nawierzchni, oczyszczaniu oraz naprawieniu konstrukcyjnych elementów czy antykorozyjnemu zabezpieczeniu betonu i zbrojenia. (uprawnienia budowlane program) 

Zaniechanie utrzymania obiektów mostowych

Nie wykonując technicznych czynności związanych z odpowiednim utrzymaniem mostowych obiektów prowadzi do postępującej szybko degradacji. (program egzaminu na uprawnienia)   Jej główną przyczyną jest korozja, a także pojawiający się często problem związany z wandalizmem. To wszystko przyczynia się do wzrostu kosztów związanych z rewitalizacją takich obiektów. Skorzystanie z istnienia tych konstrukcji chociażby do turystyczno – rekreacyjnych celów pozwala zachować je dla przyszłego pokolenia. Warto pamiętać, że infrastrukturę powinno tworzyć się w zrównoważony sposób, która będzie jednocześnie spójna w obszarze, gdzie znajdują się różne środki transportu. (segregator egzamin ustny uprawnienia)