Kolumny podpór potrafią być zestawione z pomostami wiaduktów i rozmieszczane na podstawach albo przegubowo czy też bez. (uprawnienia budowlane kontakt) Najłatwiejsze bywa zestawianie bezprzegubowe kolumn z pomostami i podstawami. Nie trzeba tu robienia przegubów i tworzy to budowlę w pełni monolityczną. Takie rozmieszczenie da się być używane tylko podczas zmian temperatur przęseł, jakie nie mają wpływu na za duże naciągnięcia w kolumnach, czyli kiedy kolumny posiadają wystarczającą niedużą sztywność wzdłuż mostu.
Przegubowe albo bezprzegubowe rozmieszczenie kolumn
Sztywność
Ta sztywność nie może być zmieniania wedle woli pracownika, ponieważ kolumny muszą odbierać w tym samym czasie siły oddawane na pomost podczas hamowania pojazdów. Jak więc każda kolumna posiada taką samą sztywność wzdłuż mostu, to muszą one spełniać w tym samym czasie dwa warunki:
Spełnienie tych wymagań bywa do spełnienia, jednak należy tu zastosować specjalne rozwiązania. Inną metodą będzie rozbieżne rozmieszczenie kolumn wspierających identyczny kawałek mostu. Najczęściej jedna z podpór leżących najbliżej centralnej części bywa formowana na odbieranie sił poziomych. Reszta bywa formowana tak, by tego nie robiły. Nie poleca się, by na podporze odbierającej siły hamowania przypisywać inny plan do reszty podpór, uchodzi to za błąd. Nie patrząc na to rozwiązanie, warto dawać każdej podporze formy takie same, dopasowane sztywnością do transportowania sił poziomych i zestawiając kolumny z podpór bezprzegubowo z przęsłem i podstawą a inne z obu stron, by przejęły rolę wahaczy. Taki ustrój nazywany jest izostatycznym, a kolumny nie są podatne na zginanie. Jak każda kolumna w odległości wiaduktu, widniejącym wśród dylatacji posiada równą sztywność i są zestawione identycznie z pomostem, to deformacje termiczne pomostu, przy takich samych rosłościach kolumn, sprawią równe deformacje odcinka wiaduktu. Deformacje te bywają inne od tych, kiedy kolumny są z obu stron bezprzegubowe. (uprawnienia budowlane program)
Układ luk w odstępach
Rozstawienie luk w odstępach równych parzystej ilości przęseł nie daje liczbowej perfekcji rytmu przęseł i ich grup podzielonych dylatacjami. Najłatwiejszym typem dylatacji poprzecznych w pomostach wiaduktów bywa zrobienie luki wśród dwóch niedługich wsporników tych pomostów, pokazanych z dwóch złączonych bardzo blisko siebie podpór. Takiego typu luka dylatacyjna nie potrzebuje natomiast rozmieszczania łożysk odbierających siły z jednej partii pomostu na inną. Obudowa jej ma za zadanie ochrony ciągłości powierzchni i odwodnienia. Przerwy takie bywają proste do wyczyszczenia i pamiętania o pionowości ich murów i maksymalnie dużą rozpiętość. (akty prawne uprawnienia budowlane) W wielu sytuacjach korzystano w naszym kraju z innego typu dylatacji pomostów wiaduktów wieloprzęsłowych. Robiono je zwykle poprzez podwieszenie niedużego przęsła na wspornikach, widniejących powyżej dwie blisko siebie znajdujące się podpory przyległych przęseł.
Linie dolnych brzegów
Dla utrzymania identycznej linii niższych brzegów przęseł powyżej wsporników, robiono uskok na łożyska i na wsparcie przęsła podwieszanego. (program egzaminu na uprawnienia) Tego typu konstrukcję warto uznać za niepoprawną z takich powodów:
-tworzy uskok dla wsparcia przęsła i zmusza do przerywanej formacji średnic przęseł, jakie robią skupienia naciągnięć. Badania pokazują, iż pomimo dokładnego uzbrojenia tych wsporników, pojawiają się w nich zazębione formy luki dylatacyjnej i nie pozwalają na czyszczenie i odpowiednie odwadnianie, zbiera się tam błoto i woda zamarza,
