Klatki schodowe i dźwigi

Wyróżnia się różne rodzaje klatek schodowych (informacje na temat egzamin na uprawnienia budowlane). Ze względu na przeznaczenie występują:

a) komunikacyjno-transportowe:

– umieszcza się je w węzłach komunikacyjnych,

– oświetla się je światłem dziennym,

– biegi mają minimalną szerokość 1,2 m,

– pozwalają na transport w momencie, kiedy dojdzie do unieruchomienia dźwigów,

b) ewakuacyjne:

– powinny znajdować się w murach, które mają grubość minimum 1 cegły,

– szerokość biegów wynosi 1 m,

– jedna klatka schodowa dopuszczalna jest dla maksymalnie 20 osób na 1 kondygnację, jednak warunkiem jest to, że odległość od klatki do najdalej położonego punktu obsługi nie będzie większa niż 25 m,

– w razie pożaru klatki powinny łączyć wszystkie kondygnacje oraz posiadać bezpośrednie wyjście na zewnątrz oraz na dach.

W przypadku magazynów wielotraktowych klatka komunikacyjno-transportowa może się znajdować wewnątrz budynku. Jednak z powodu braku okien, konieczne jest oświetlenie światłem górnym (wielkość świetlika powinna być równa minimum 3/4 rzutu klatki). Zgodnie z aktualnymi przepisami bezpieczeństwa wykorzystuje się świetliki latarniowe, które mają pionowe oszklenie. Przestrzeń, która znajduje się pomiędzy biegami w rzucie pionowym powinna wynosić do 8 m wysokości budynku (czyli minimum 2 m2). Każdy kolejny 1 m wysokości zwiększa powierzchnię o 0,25 m2. 

Podstawowym środkiem transportu są dźwigi towarowe (pytania na egzamin ustny do uprawnień). Charakteryzują się one nośnością na poziomie 1-2 ton. Umieszcza się je w stosunku do ścian zewnętrznym, żeby była opcja na wyjazd wózka z rampy do kabiny. Kabina taka powinna mieć minimalny wymiar 1×2 m (na 1 wózek i 1 człowieka).

W składach można zastosować różne podłogi. Wszystko zależy od tego, jaki rodzaj materiałów jest składowany. Wybierając podłogę należy wziąć pod uwagę:

– wytrzymałość,

– ścieralność,

– odporność na działanie chemiczne,

– sposób eksploatacji.

Cechy charakterystyczne składów

Architektura składów wyróżnia się od budynków publicznych. Cechami charakterystycznymi budownictwa składowego są:

– przewaga powierzchni ścian nad powierzchnią okien,

– pomosty,

– rampy,

– daszki nadrampowic jako elementy bryłowe kompozycji,

– dużo otworów drzwiowych o dużych wymiarach, szczególnie od strony zaopatrzenia.

Najpopularniejszymi budynkami w budownictwie składowym są budynki parterowe. Dzieli się je na budynki:

– murowane,

– szkieletowe,

– o konstrukcji mieszanej.

Bryły budynków murowanych z reguły są płaskie i powstają na planie wydłużonego prostokąta. Ze względu na monotonność elewacji trudno komponuje się budynki jedno- bądź dwutraktowe (wybierz swój dostęp do programu uprawnienia architektoniczne).

Należy pamiętać o tym, żeby ostrożnie stosować detale, których zadaniem jest wzbogacanie architektury. Największą zaletą architektury składów jest to, że są proste i mają umiar. Nie powinno się okładać ścian czy wypraw zewnętrznych wielkimi blokami ściennymi. Aktualnie najbardziej odpowiednim materiałem elewacyjnym jest cegła silikatowa, którą stosuje się zewnątrz ścian nośnych. Jeżeli zostanie to starannie wykonane, to można będzie cieszyć się przyjemnym kolorem oraz szansą na operowanie detalem.

Dzięki temu, że konstrukcja budynków składowych jest prosta i niewielkie rozpiętości pozwalają na wykorzystanie w dużym stopniu prefabrykatów, to właśnie pełna prefabrykacja jest najbardziej pożądanym kierunkiem w projektowaniu. W architekturze składów wielokondygnacjowych należy zwracać uwagę na te cechy charakterystyczne, które dotyczą budownictwa składowego, które odróżniają je od  wielokondygnacjowych budynków produkcyjnych, biurowców lub budynków mieszkalnych. Magazyny, które są połączone z częściową produkcją powinny charakteryzować się w architekturze zewnętrznej kontrastem, który polega na różnicy naświetlenia i na różnej wysokości pomieszczeń składowych i produkcyjnych (egzamin na uprawnienia architektoniczne).