Elementy budowlane typowe

Okres „życia” projektu typowego trwa od 3 do 5 lat (informacje na temat egzamin na uprawnienia budowlane). Zanim ten czas upłynie, to jako nieekonomiczne i szkodliwe pod kątem organizacyjnym określa się:

– wcześniejsze przeróbki projektu,

– konieczność gruntowniejszego przepracowania,

– adaptowanie projektów do nowych i zmienionych warunków, które wymagają nakładów pracy powyżej 50% czasu, który jest niezbędny, żeby móc je stypizować.

Zgodnie z wcześniejszymi doświadczeniami stwierdzono, że pięciokrotna realizacja danego projektu typowego jest wystarczająco opłacalna. W pierwszej kolejności jednak typizacja dotyczy projektów, które:

– są ważne, żeby uprzemysłowić budownictwo,

– występują masowo w działalności inwestycyjnej.

Elementy typowe to jednostki rzeczowe, które:

– istnieją samodzielnie,

– stanowią pozycje w katalogach wyrobów zakładów prefabrykacji.

Pierwszym krokiem, który powoduje umasowienie typizacji w praktyce jest korzystanie z katalogów wyrobów zakładów prefabrykacji. Oprócz tego jest to również podstawa, żeby znormalizować produkcję zakładów wytwórczych. Dlatego też istnieją trzy podstawowe czynniki, które warunkują prawidłowość tych opracowań. Są to:

– jednolite programowanie całości prac typizacyjnych,

– powszechne prowadzenie prac projektodawczych,

– właściwe rozpowszechnianie opracowań typowych.

Żeby typizację elementów ująć metodycznie, to najważniejszym warunkiem jest to, żeby ustalić odpowiednie zasady systematyki. Jest to niezbędne do tego, żeby opracować program ogólny, który będzie dotyczył całości zagadnienia. Jest to ważne z tego powodu, że rozwiązania występujące od czasu do czasu, mimo tego, że są na wysokim poziomie technicznym, mogą nie pasować do innych z powodu swojej wycinkowej roli. W związku z tym są one niepotrzebne.

Album Detali i Elementów Typowych

Istniejący Album Detali i Elementów Typowych zawiera takie grupy elementów:

– okna żelbetowe,

– drzwi zewnętrzne i wrota,

– grodze i ścianki wewnętrzne,

– schody i balustrady,

– daszki i przekrycia ramp,

– stropodachy,

– żaluzje wentylacyjne,

– ogrodzenia (nauka do uprawnień architektonicznych).

Wszystko było odpowiednie pod kątem ówczesnych potrzeb i rozwiązań, które istniały. Tematyka ta nie wynikała z programu typizacyjnego. W związku z tym warunki, które dotyczyły typizacji spełniały tylko niektóre opracowania, które miały charakter i funkcje już wcześniej zdefiniowane.

Wszystko, co zostało powyżej napisane świadczy o tym, że posiadanie już wcześniej określonego programu pozwala na:

– zwiększenie stopnia przydatności opracowań,

– ujednolicenie architektoniczne oraz techniczne.

Dlatego też wybór jednorodnych typów, żeby móc stworzyć jednolitą całość nie wiąże się z koniecznością wdrożenia pracochłonnych poszukiwań. Wynikają one z projektów, które pomagają zrealizować ten cel.

Opracowywanie dokumentacji typowych elementów

Opracowując dokumentację typowych elementów trzeba pamiętać o tym, żeby wyeliminować programy, które są wyłącznie teoretyczne bądź stosuje się je bardzo rzadko.

Kolejność opracowań zależy od:

– stopnia ważności opracowań,

– zapotrzebowania,

– masowości występowania.

Są to cechy, od których również uzależnione są inne projekty typowe (pytania na egzamin ustny do uprawnień). W pełnym opracowaniu powinny być zawarte wszystkie informacje, które dotyczą elementu, który jest projektowany. Dodatkowo opracowanie powinno być zgodne z założeniami, które wynikają z programu. W związku z tym ważne jest, żeby np. drzwi i okien nie rozpatrywać w oderwaniu od ustroju (ściany). Natomiast w przypadku ściany należy określić:

– jej cel, jakiemu ma  służyć,

– miejsce i czas wybudowania,

– okres eksploatacji konstrukcji,

– wyposażenie materiałowe,

– wymiary,

– potrzebną moc,

– warunki oświetleniowe, termiczne i akustyczne.

Więcej ciekawostek znajdziesz na naszym blogu