fbpx
program
Uprawnienia Budowlane

Budownictwo wiejskie

Budownictwo wiejskie znajduje się w korzystniejszym położeniu niż np. budownictwo wielkich budowli czy zakładów przemysłowych. Okres realizacji budowy (Atr) jest krótki i trwa około roku do dwóch lat. Jest to możliwe wtedy, kiedy nie wystąpią czynniki złej organizacji. Dlatego też należy typizować budownictwo wiejskie (program przygotowujący do uprawnień budowlanych). Musi się to jednak odbyć zgodnie z zasadą kompleksowości elementów z położeniem nacisku na wybór takich technologii wykonawstwa, dzięki którym czas realizacji będzie skrócony. Pojawia się tutaj jeden z podstawowych problemów typizacyjnych. Jest to problem wyboru optymalnej wielkości typizowanego zespołu względnie grupy zespołów, które opłaca się typizować.

Budownictwo wiejskie
Budownictwo wiejskie

Wszystko, co wiąże się z uprzemysłowieniem budownictwa wiejskiego podlega wieloletnim rozważaniom. Nie da się ukryć, że najciężej jest ustalić odpowiedni kierunek organizacyjny dla budownictwa wiejskiego. Spowodowane to jest niewielkimi możliwościami, żeby przenieść doświadczenie, które uzyskano w budownictwie przemysłowym lub mieszkaniowym w miastach.

Budownictwo wiejskie charakteryzuje się:

– małymi budynkami lub małymi zespołami obiektów, które są rozproszona na dużym obszarze,

– złymi drogami dojazdowymi,

– brak połączeń kolejowych.

Wszystko to sprawia, że wprowadzenie opłacalnego i nowoczesnego budownictwa wiejskiego jest utrudnione. Występują tu również czynniki, które mają charakter technologiczno – funkcjonalne i utrudniają typizację. Warto zaznaczyć, że czynniki te nie pojawiają się w budownictwie miejskim czy przemysłowym (egzamin na uprawnienia architektoniczne).  Czynnikami technologiczno – funkcjonalnymi są:

a) różnorodność programów i funkcji użytkowych, występująca na tle dużego zróżnicowania wymiarów zwierząt, sprzętu i maszyn rolniczych,

b) różnorodność procesów technologicznych,

c) rozproszenie budynków na obszarze całego kraju,

d) małe kubatury budynków,

e) niejednoczesność wznoszenia zespołów budynków na terenie np. jednego gospodarstwa, względnie etapowanie realizacji budowli.

Oprócz tego występują czynniki miejscowe, inaczej zwane regionalnymi. Mowa tu m.in. o:

– różnorodności wymagań poszczególnych użytkowników,

– zróżnicowaniu klimatu w poszczególnych rejonach kraju,

– zasobach miejscowych materiałów budowlanych,

– różnorodności programu zajęć ludności (hodowla, uprawa roli, warzywnictwo, ogrodnictwo).

Warunek ekonomiczny

Masowość budownictwa jest jednym z najważniejszych czynników, które sprzyjają typizacji (materiały do nauki na egzamin do uprawnień budowlanych).

Chociaż istnieją znaczne różnice w procedurach, technologii i funkcjach ze względu na ich przeznaczenie, przedstawiciele najczęściej wymienionych typów zabudowy wiejskiej, o których mowa powyżej, nadal istnieją. Ostatecznie sprowadzają się do istnienia takiej samej lub bardzo podobnej konstrukcji, elementów architektonicznych, dekoracyjnych lub wyposażenia.

Spowodowane to jest tym, że budownictwo wiejskie jest:

– niskie gabarytowo – parterowe,

– z poddaszami użytkowymi,

– jednopiętrowe,

– rzadziej dwu- i wielokondygnacyjne.

W budownictwie mieszkaniowym w miastach (czyli tzw. budownictwo wielkoblokowe) ważne jest, żeby nie przekroczyć 20 typów elementów. Wiąże się to z warunkami ekonomicznymi. W budownictwie wiejskim ta liczba jest za duża. Uzasadnia się to poniższymi argumentami:

a) zbytnie rozdrobnienie produkcji prefabrykatów tylko w jednej grupie tematycznej a zwielokrotnione przez występowanie kilku lub kilkunastu grup tematycznych teoretycznie spowoduje występowanie kilkudziesięciu lub kilkuset typów elementów. Nawet przy wykorzystaniu w pewnym procencie typowych elementów jako elementów wspólnych dla kilku grup tematycznych, pozostanie duża liczba typów, będąca utrudnieniem dla prefabrykacji,

b) duża liczba typów elementów, przy jednoczesnym rozproszeniu budów wiejskich, spotęgowana przez wieloetapowość wznoszenia budynków, przekreśliłaby praktycznie cały sens typizacji, a co za tym idzie i prefabrykacji – w konsekwencji powodując chaos i ujemne skutki ekonomiczno-gospodarcze.

Wniosek jest taki, że ze względu na specyfikę budownictwa wiejskiego istnieje oczywista tendencja do ograniczania liczby typów elementów, o czym była mowa wcześniej. Jeśli nie przyjmie się pewnych założeń, aby wyodrębnić pojęcia związane z określeniem roli typowych elementów w budownictwie wiejskim, to określenie wielkości tej liczby może budzić kontrowersje (uprawnienia architektoniczne).

Podziel się:

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *

Znajdź na blogu
Kategorie artykułów
Nasze produkty
Darmowy poradnik

Nie zwlekaj i dołącz do nas już dziś i otrzymaj poradnik wraz z wypełnionym zbiorczym zestawieniem praktyk!

Uprawnienia-budowlane.com