Podczas procesu betonowania na ściągi działa siła rozciągająca (egzamin ustny na uprawnienia architektoniczne). Ramy form przenoszą mianowicie obciążenie, które wywołane jest na skutek parcia mieszanki betonowej. Wartość siły rozciągającej jest proporcjonalna do:
– powierzchni pola, z którego parcie przekazywane jest na ściąg,
– wartości parcia występującego na tym poziomie.
Ramy form mogą być połączone następującymi zamkami:
– wykonanych z profili zimnogiętych zamkniętych: NOE Alu L, Meva EcoAs, zamek DRS – PERI Domino,
– wykonanych z płaskowników: zamek płytkowo-klinowy NOE SL 2000, Clip – PERI-Handset, klucz Raster-Paschal elementów dystansowych.
Najczęściej są to rurki o odpowiedniej długości z umieszczonymi stożkami PCW na ich końcach. Przez rurki te przepuszcza się ściągi.
Na komplet ściągu w deskowaniach ściennych składają się poniższe elementy:
– pręt ściągu (inaczej pręt kotwowy),
– nakrętki,
– element dystansowy,
– stożki uniwersalne.
Ściągi w deskowaniu
Pręt ściągu
Do połączenie obu ścian deskowań najczęściej wykorzystuje się ściągi śrubowe typu DYWIDAG (DW). Są one zgodne z wytycznymi określonymi w normie DIN 18216 – Ściągi do deskowań (programy do uprawnień architektonicznych). Ściąg tego typu to nagwintowany pręt, który przenosi silę rozciągającą, która powstała na skutek parcia betonu na płyty deskowania.
Gwint w tym pręcie jest w kształcie trapezu. Jest on przerywany wzdłuż długości pręta. Ma to dać szansę na samooczyszczenie się przestrzeni, która znajduje się pomiędzy prętem a nakrętką nakręconą na niego. Długość pręta zależy od:
– grubości formowanej ściany,
– systemu deskowania.
Ściągi są przeprowadzane przez otwory znajdujące się w ramie płyty. Te otwory, których nie użyto, zamyka się zaślepkami.
W deskowaniach ściennych drobnowymiarowych wykorzystuje się ściągi DW 15. Z kolei w deskowaniach wielkowymiarowych używane są ściągi DW 20.
– rurki dystansowej, którą przycina się na odpowiednią długość.
W momencie rozdeskowania rurka nie zmienia swojej pozycji i cały czas jest z konstrukcji betonowej. Z kolei stożki się z niej usuwa.
Systemy ściągów
Do uciążliwego zabiegu należy uszczelnianie otworów w ścianach betonowych. Powstają one na skutek usunięcia ściągów w obiektach typu:
– oczyszczalnie ścieków,
– ściany ze szczelnego betonu.
W związku z tym producenci deskowań wyszli naprzeciw i zaproponowali specjalne systemy ściągów do deskowań ściennych. PERI wyszedł z propozycją poniższych systemów ściągów:
– system stożków uszczelniających DK,
– system stożków ściągów SK.
Pierwszy z systemów można wykorzystywać do deskowania tych ścian, które powinny zapewnić:
– wodoszczelność,
– ognioodporność,
– tłumienie dźwięku.
Drugi z systemów stosuje się do deskowania ścian, które muszą być/powinny zapewnić:
– wodoszczelne,
– ognioodporne,
– tłumienie dźwięku,
– zabezpieczenie przed promieniowaniem,
– trakty bezpieczeństwa.
Wykorzystuje się je do tzw. przejść szczelnych.
Systemy te opierają się przede wszystkim na tzw. ściągach traconych. W momencie, gdy ściąg zostanie zabetonowany, to jego środkowa część zostaje w ścianie, a stożki ściągów się wykręca. W ich miejsce wstawia się korki betonowe, które są specjalnie prefabrykowane (szczegółowy program egzaminu na uprawnienia architektoniczne).
