W przypadku zabudów terenu zakładu przemysłowego przepisy mówią o tym, żeby:
a) budować budynki w ten sposób, żeby nie były usytuowane na linii najczęściej działających wiatrów,
b) podczas komasowania budynków unikać zbyt dużego skupienia procesów technologicznych: – największa powierzchnia zabudowy nie powinna być większa niż 15 000 m2,
– w sytuacji, kiedy będzie trzeba przekroczyć 15 000 m2 należy uzyskać zgodę właściwego ministra resortowego,
Zakłady niższej kategorii
c) zabudowa terenu nie przekraczała:
– przy powierzchni 20 ha dla zakładów kategorii I – 30%, dla kategorii II – 35%,
– przy powierzchni ponad 30 ha dla zakładów kategorii I – 25%, dla kategorii II – 30%, dla powierzchni pośredniej stopień zabudowy należy interpolować liniowo,
– w kategorii III nie ma ograniczeń co do gęstości zabudowy,
d) budynki i urządzenia były rozmieszczone równolegle na terenie zakładu,
e) największe zagęszczenie jakiegokolwiek prostokąta o stosunku boków 1:5 oraz powierzchni 5 ha nie może przekraczać 75%, a o powierzchni 10 ha – 55%,
f) nie dążyć do największej gęstości zabudowy z powodów ekonomicznych:
– przekroczenie gęstości wymaga zezwolenia PKPG,
g) wprowadzić zieleń niezależnie od wielkości zakładu przemysłowego:
– teren zakładu, który ma więcej niż 20 ha należy podzielić wewnętrznymi pasami zieleni o nieregularnych zarysach (program na uprawnienia budowlane).
Odległości
Odległość między budynkami na terenie zakładu powinna być równa minimum połowie sumy wysokości budynków przeciwległych, jednak nie powinna być mniejsza niż:
– w kategorii I oraz II – 20 m,
– w kategorii III – 10 m.
Nie dotyczy to:
– kominów,
– masztów,
– silosów,
– wież wiertniczych,
– szybów,
– kranów,
– budynków specjalnych (czyli składy materiałów łatwopalnych, wybuchowych).
W sytuacji, kiedy między budynkami znajduje się arteria komunikacyjna kolejowa lub kołowa, to odległość budynków należy powiększyć o szerokość tej arterii. Z kolei krawędź drogi nie może znajdować się w odległości bliższej od budynku niż połowa jego wysokości. Do wyjątków należy zaliczyć drogi przy rampach.
Dodatkowo na terenie zakładu należy zaprojektować zbiorniki na wodę przeciwpożarową.
Transport w zakładach przemysłowych
Transport w zakładach przemysłowych można podzielić na dwa rodzaje: wewnętrzny oraz zewnętrzny. Zadaniem transportu zewnętrznego jest:
– zaopatrzenie zakładu w surowce i materiały,
– wysyłka gotowych wyrobów,
– usunięcie odpadków,
– przewóz ludzi, czyli transport osobowy.
Należy pamiętać o tym, że transport zewnętrzny związany jest z istniejącym już systemem komunikacyjnym (materiały do egzaminu na uprawnienia budowlane). Wyróżnia się kilka rodzajów tego transportu:
– kolej normalnotorowa, wąskotorowa lub tramwaj,
– drogi kołowe,
– drogi wodne,
– kolejki linowe i przenośniki.
To, na który rodzaj transportu zewnętrznego padnie decyzja uzależnione jest przede wszystkim od ilości i wielkości przewożonych ładunków, a także od długości tras. Transport wodny jest zawsze najlepszy w przypadku zakładów, które mają dostęp do tego rodzaju. Dotyczy to zwłaszcza sytuacji, kiedy przewozi się duże ilości materiałów (drewno, ziarno czy węgiel). Jest to najtańszy sposób transportu. Jednak transport kolejowy jest bardziej opłacalny w momencie, kiedy pojedyncze elementy ważą od 5 do 10 ton. Dotyczy to nawet takiego przypadku, kiedy jest mniejszy obrót towarowy, bo można wówczas uniknąć przeładunku.
Z kolei transport wewnętrzny przewozi materiały oraz półfabrykaty pomiędzy poszczególnymi oddziałami na terenie zakładu. Czasami przewozi się również ludzi, zwłaszcza w tych zakładach, które są zlokalizowane na dużej przestrzeni.
