Segmenty, które mają siatkę słupów o wymiarach 6 x 6 m oraz wysokość ze stropem jest równa 3,8 m, umożliwiają zbudowanie 4 budynków magazynowych w 9 odmianach dla składowania 9 asortymentów towarów branżowych. Zastępują wówczas poprzedni program M.H.W. 170 projektów magazynów indywidualnych (uprawnienia budowlane). Jest to możliwe dzięki odpowiednim zestawom z węzłami komunikacji pionowej i pomieszczeniami administracyjno-usługowymi.
Idealnym przykładem obiektu pomocniczego jest typizacja segmentów kotłowni La Monte’a, która zawiera:
– obudowę kotła,
– instalację,
– wydajność 2 500 000 kcal/godz.,
– pomieszczenie na odpopielanie,
– bunkier, który jest potrzebny do nawęglania.
Węzły komunikacyjne
Budynki typowej kotłowni La Monte’a z 2 i 3 kotłami z jednoszeregowym ich ustawieniem powstają w momencie, kiedy powyższy segment zestawi się dwu- lub trzykrotnie. Istnieje szansa na to, żeby rozbudowywały się one na skutek dodawania nowych segmentów z powodów eksploatacyjnych. Ze względu jednak projektuje się system parzystego ustawienia dla większej ilości kotłów. Idealnym przykładem jest kotłowania typowa na cztery kotły (program na uprawnienia budowlane).
Grupa obiektów usługowych
W przypadku grupy obiektów usługowych typizacja dotyczy segmentów i sekcji:
– szatni,
– umywalni,
– natryskowni,
– innych pomieszczeń higieniczno-sanitarnych.
Są to obiekty, które z reguły są dobudowane do hal produkcyjnych. Dzięki temu można traktować wyżej wymienione pomieszczenia jako sekcje i segmenty, które mają podobne do hal gabaryty przestrzenne. Dotyczy to rozstawu konstrukcji i skoku modularnego w rzucie, co pozwala na ewentualne zestawienia. Z tego względu w segmentach i sekcjach budynków sanitarno-higienicznych pojawia się moduł przemysłowy, który jest równy 3 m.
Gabaryty przestrzenne pozwalają na ustalenie:
– wymiarów szafek na przechowywanie odzieży,
– odległości minimalne, które są potrzebne pomiędzy szafkami z powodów funkcjonalnych,
– wymiary kabin natryskowych i klozetowych,
– wielkości pomieszczeń higieny osobistej kobiet,
– wymiary i rozstaw umywalek, pisuarów.
Podstawa typizacji określana jest na podstawie ilości elementów wyposażenia, które są potrzebne dla różnych procesów produkcyjnych. Ponadto typizacja ustala również techniczny normatyw, który dotyczy projektowania pomieszczeń sanitarno-higienicznych.
Grupa wielokondygnacjowych budynków produkcyjnych
Grupa wielokondygnacjowych budynków produkcyjnych, mimo tego, że jest najbardziej ekonomiczna z punktu widzenia budowlanego i urbanistycznego, nie została poddana typizacji segmentów i sekcji (program przygotowujący do uprawnień budowlanych). Typizacja tych obiektów ma wiele zalet dla tych przemysłów, które nie mają ujemnego wpływu na otoczenie. Dotyczy to takich przemysłów jak:
– precyzyjnego,
– narzędziowego,
– lekkiego,
– spożywczego,
– terenowego,
– spółdzielczego.
Jednak nie da się ukryć, że budownictwo w Polsce opiera się na budowaniu obiektów przemysłowych w postaci budynku parterowego, który:
– jest halowy,
– zajmuje dużą powierzchnię,
– wymaga rozbudowanych dróg komunikacyjnych oraz urządzeń sieciowych.
Zakłady tego typu z reguły powstają poza miastem, gdzie nie występują drogi dojazdowe, a grunty nie są uzbrojone. Ma to wpływ na:
– podwyższenie kosztu inwestycji,
– przedłużenie terminu wykonania,
– zwiększenie kosztów eksploatacyjnych,
– zwiększenie kosztów urządzenia terenu.
Z powyższych powodów należy sprawić, żeby zakłady przemysłowe lokalizować bliżej miasta. Do cech charakterystycznych budynków należy fakt, że w jednym budynku trzeba umieścić wszystkie zasadnicze oddziały. Dotyczy to oddziałów produkcyjnych, pomocniczych oraz pomieszczeń usługowych (administracyjnych, i sanitarno-higienicznych). Cecha ta może wpływać na opóźnienie typizacji. Dodatkowo utrudnione jest wybranie najlepszych typów segmentacji i sekcji, które uwzględnią zróżnicowane użytkowanie (program jednolite akty prawne na egzamin uprawnienia).
