Należy dążyć do tego, żeby deskowanie nie miało styczności ze śmieciami, lodem, śniegiem oraz stojącą wodą (nauka do uprawnień architektonicznych). W sytuacji, kiedy mieszanka betonowa jest układana bezpośrednio na podłożu gruntowym lub skalnym, to konieczne jest, żeby ją zabezpieczyć przed zmieszaniem z gruntem i odsysaniem wody. Należy odizolować od gruntu elementy konstrukcyjne. Do tego celu powinno się położyć warstwę chudego betonu, która będzie miała minimum 50 mm w sytuacji, jeżeli nie zwiększono w odpowiedni sposób otuliny zbrojenia.
Ostatnie fazy transportu wewnętrznego
Z sekcją, która jest przeznaczona do betonowania stykają się:
– grunt,
– skała,
– deskowanie,
– elementy konstrukcyjne.
Powinny mieć one taką temperaturę, które nie doprowadzi do zamarznięcia betonu przed osiągnięciem przez niego wytrzymałości, która zagwarantuje odporność betonu na zamarzanie (egzamin ustny uprawnienia architektoniczne – pytania). W sytuacji, kiedy w trakcie układania betonu lub w okresie jego dojrzewania może dojść do temperatury poniżej 0°C, konieczne jest, żeby wziąć pod uwagę środki, które mogą zapobiec uszkodzeniom betonu. Doradza się również, żeby złącza były:
– czyste,
– wolne od wykwitów mleczka cementowego,
– odpowiednio zwilżone.
Temperatura powierzchni złącz technologicznym podczas procesu betonowania powinna być wyższa niż 0°C.
Betonowanie
Ostatnią fazą transportu wewnętrznego jest układanie mieszanki betonowej. Żeby móc uzyskać odpowiednie parametry stwardniałego betonu, to w trakcie układania należy zachować jednorodność mieszanki w trakcie układania. Konieczne jest zatem stworzenie planu układania, aby móc uniknąć rozsegregowania betonu. W planie powinno się wziąć pod uwagę takie czynniki jak:
– geometria betonowanego elementu,
– sposób dostarczania mieszanki do miejsca przeznaczenia (deskowania, wykopu),
– sposób formowania betonowanego elementu (rozprowadzanie mieszanki),
– usytuowanie miejsc przerw roboczych i sposób wykańczania powierzchni betonu na okres przerwy roboczej,
Na etapie układania mieszanki betonowej powinno się dopilnować, żeby wysokość swobodnego zrzucania mieszanki nie była większa niż 1 m. W zależności od ciekłości mieszanki, wysokość swobodnego zrzucania mieszanki powinna być bardziej ograniczona. Gdy mieszanka ma konsystencję ciekłą, to wysokość zrzucania nie może być większa niż 50 cm. W sytuacji, kiedy chodzi o większe wysokości, to należy spuszczać mieszankę wykorzystując:
– rękawy,
– rury teleskopowe,
– rynny,
– pomosty pośrednie.
W sposób ciągły, czyli bez przerw roboczych betonuje się:
– ściany,
– przegrody,
– mury oporowe,
– słupy
– konstrukcje o długości do 20 m oraz wysokości do 3,0 m.
Te ściany, które są dłuższe niż 20 m dzieli się na działki (takty), które pozwolą na ich wykonanie na pełną wysokość w ciągu zmiany. Wyodrębnione części konstrukcji, które są pionowe, należy zabezpieczyć deskowaniem lub stalowymi siatkami. Ściany, które mają wysokość do 3 m betonuje się równomiernymi warstwami o grubości 30-40 cm. Mieszankę podaje się bezpośrednio od góry oraz zagęszcza się ją poprzez wibrowanie (jak wygląda egzamin na uprawnienia architektoniczne).
W przypadku większości deskowań systemowych ramowych ściennych ma nośność, dzięki której można betonować ściany w sposób ciągły do wysokości 3,0 m. Nie należy podawać mieszanki w jedno miejsce z powodu obniżenia jakości powierzchni oraz jednorodności betonu. Ze względu na to, że świeży beton osiada, to wysokość układanych warstw nie powinna być większa niż 2,5-3 m. Przerwa w układaniu mieszanki powinna wynosić 40 – 120 min. Wszystko zależy od konsystencji i temperatury otoczenia.
