Geowłóknina wykorzystywana przy zielonych dachach

Powszechnie geowłóknina znajduje zastosowanie wodno – lądowej inżynierii. Bardzo ważnym obszarem wykorzystania jej są zielone dachy budynków, gdzie mają one za zadanie dawać ochronę dla termoizolacji i hydroizolacji od uszkodzeń mechanicznych. Geowłóknina ma tu również filtrować wodę, jaka przepływa poprzez substrat do drenażu i do separacji wegetacyjnej warstwy. Trzeba mieć tu na uwadze, że geowłóknina to rodzaj geosyntetyków, jaki stosuje się w nowoczesnym budownictwie oraz drogownictwie. Pojawiła się ona w XX wieku, a dokładniej w latach 50 – tych w czasie poszukiwania rozwiązań przy ochronie przeciwpowodziowej wałów na terenie Holandii. W 80 – tych latach z kolei zaczęto produkować ją na światową i masową skalę. uprawnienia budowlane testy

Włókna do geowłókniny

W celu wyprodukowania geowłókniny stosuje się zarówno naturalne rodzaje włókien, jak i włókna syntetyczne. Naturalne włókna w tym wypadku to bawełna, wełna, konopie czy juta, a z kolei syntetyki to poliester, poliamid albo polipropylen. Produkcja geowłókniny odbywa się też niekiedy poprzez użycie włókien, które pozyskuje się z recyklingu. Zazwyczaj geowłóknina tworzona zostaje z włókien ciętych poliestru albo polipropylenu. Łączy się te włókna podczas procesu mechanicznego igłowania. Chcąc zwiększyć jakość geowłókniny często zastosowanie ma tu proces kalandrowania, w konsekwencji którego poprawie ulegają mechaniczne oraz fizyczne właściwości geowłókniny. Ma to negatywny wpływ na hydrauliczne właściwości materiału. ( uprawnienia budowlane )

Cechy geowłókniny

Geowłóknina składa się tu z dwóch członów, a mianowicie jest to geo oraz włóknina. Geo w tym wypadku oznacza materiał, jaki przeznacza się do wykorzystania w gruncie, a z kolei włóknina to tak naprawdę metoda tworzenia materiału, gdzie jego konstrukcyjnym szkieletem jest runo, jakie zbudowane jest z syntetycznych albo naturalnych włókien. Takie włókna mogą być zarówno cięte, jak i ciągłe i łączy się je metodą mechaniczną albo fizykomechaniczną. Patrząc na zapis w normie PN-EN ISO 10318 geowłóknina zgodnie z nią to nietkany i płaski tekstylny wyrób, jaki tworzy się chemiczną metodą klejenia albo termiczną, bądź też niekiedy mechanicznie łączy się tu luźne układy syntetycznych włókien. Takie włókna cechują się wówczas wysokim stopniem spolimeryzowania. uprawnienia budowlane koszt

Zastosowanie polipropylenu i poliestru

Polipropylen cechuje się tu w miarę dużą wytrzymałością związaną z rozciąganiem i wykazuje też chemiczną obojętność. Do wad zalicza się tu jego wrażliwość na promienie UV oraz na wysoki zakres temperatur. Jego cena jest także wysoka. Poliester z kolei stosuje się do produkowania geowłóknin, jakie w związku ze swoją idealną odpornością są odporne na pełzanie i wytrzymałe w związku z rozciąganiem. Taki materiał bardzo dobrze się sprawdzi przy geowłókninach cechujących się odpornością na duży zakres naprężeń. Z pewnością jednak wadą poliestru jest jego mała chemiczna odporność na odczyn pH większy od 10. Oznacza to, że nie powinno stosować się go z betonem, cementem czy wapiennym kruszywem. uprawnienia budowlane segregator