Można je stosować i w środku, i na zewnątrz budynku.
Malowanie
Farba powstaje na skutek wsypania przygotowanego proszku, w którego skład wchodzą barwniki z wypełniaczem, do fiksatywu. Fiksatyw to preparat, który również produkuje się fabrycznie. Powierzchnie należy dwukrotnie pomalować pędzlami lub aparatami natryskowymi. Powierzchnię, która jest sucha, można zmywać czy szorować szczotkami.
Malowanie krzemianowe drewna prowadzi do powstania powłoki ogniochronnej. Oczywiście jest na ogniochronna do określonej temperatury i na krótki okres czasu.
Malowanie olejne
Malowanie olejne jest stosowane wtedy, kiedy konieczne jest utworzenie powłoki, która jest:
– nienasiąkliwa,
– nieścieralna,
– jednolita,
– gładka.
Takimi farbami najczęściej maluje się:
– ściany w korytarzach, klatkach schodowych, kuchniach, łazienkach,
– stolarkę okienną i drzwiową,
– powierzchnie metalowe.
Farba olejna powinna być położona na:
– tynki z różnych zapraw,
– beton,
– drewno,
– metale.
Podłoże takie powinno charakteryzować się tym, że są suche. Po upływie roku można malować beton, tynki cementowe i cementowo-wapienne na cemencie portlandzkim. Jeżeli będzie konieczne wcześniejsze malowanie, podłoże powinno być fluatowane. Z kolei metale należy oczyścić z rdzy (egzamin ustny uprawnienia architektoniczne – pytania). Służą do tego:
– szczotki ze stalowego drutu,
– piaskowanie urządzeniami pneumatycznymi,
– odrdzewiacze.
Kwestia gruntowania prezentuje się następująco:
– betony, tynki i drewno gruntuje się pokostem,
– metale gruntuje się minią ołowiową, która jest rozrobiona pokostem lub fabrycznie produkowanymi środkami gruntującymi.
Farby olejne produkuje przemysł i dostarcza się je w stanie gotowym. Rozcieńcza się je wykorzystując terpentynę bądź oczyszczoną benzynę. Powierzchnie należy pomalować dwu- lub trzykrotnie wykorzystując do tego pędzle, wałki bądź mechaniczne aparaty natryskowe.
Malowanie emulsyjne
Malowanie emulsyjne jest coraz bardziej popularne w budownictwie. Wykorzystuje się je do malowania pomieszczeń wewnętrznych. Może być również stosowane jako powłoki zewnętrzne. Nie powinno się ich stosować na powierzchniach metalowych, drewnianych i z materiałów drewnopochodnych. Malowanie to ma takie zalety jak:
– trwałość,
– odporność na działanie wilgoci zawartej w murach,
– niezmywalność.
Różnica pomiędzy farbami emulsyjnymi a innymi jest taka, że spoiwem jest emulsja wodna niektórych cieczy jak pokost, lakier olejny, żywice syntetyczne z dodatkiem tzw. emulgatorów i stabilizatorów. W skład farb emulsyjnych wchodzą emulsje, pigmenty oraz wypełniacze (materiały do egzaminu na uprawnienia architektoniczne).
Lakierowanie i emaliowanie
Lakierowanie i emaliowanie ma miejsce w przypadku wysokojakościowych robót malarskich, a także żeby zabezpieczyć malowaną powierzchnię przed agresywnym działaniem środowisk przemysłowych. Lakiery to roztwory, w których skład wchodzą składniki błonotwórcze oraz rozpuszczalniki organiczne. Z reguły tworzą one przezroczystą powłokę. Lakierami najczęściej pokrywa się niebarwione drewno w pomieszczeniach wewnętrznych.
Emalie powstają na skutek zmieszania lakieru oraz pigmentów. Produkuje się je w różnych kolorach. Wyróżnia się emalie:
a) olejne:
– stosuje się ją jako wierzchnia warstwę powierzchni, która jest dwa razy pomalowana farbą olejną,
b) specjalne:
– do zabezpieczania budowli i elementów przed szkodliwymi wpływami czynników atmosferycznych, chemicznych, gazów, olejów mineralnych, ropy czy benzyny,
c) poliwinylowe:
– do zabezpieczenia konstrukcji i ścian betonowych, kamiennych czy tynków przed działaniem oparów kwaśnych lub alkaicznych,
d) chlorokauczukowe:
– są powłoką, która chroni stalowe konstrukcje w zakładach przemysłowych przed wyziewami,
– maluje się nimi jezdnie asfaltowe czy kamienne,
e) chemoutwardzalne:
– do drewna i materiałów drewnopochodnych.
Emalie należy nałożyć pędzlami, wałkami lub metodą natryskową (uprawnienia architektoniczne – egzamin). Wyjątkiem jest emalia nitrocelulozowa. Ją nakłada się metodą natryskową na zagruntowane i wyszpachlowane powierzchnie metalowe. Kiedy taka powłoka wyschnie, charakteryzuje się ona odpornością na duże różnice temperatur (od -40°C do +60°C) oraz nie wykazuje pęknięć i łuszczenia się.
