Drewno jest tanie i lekkie, odpowiednio impregnowane i mocowane, wytrzymuje wiele lat. Ma wiele właściwości mechanicznych i fizycznych, najlepiej jest rozłożyć ciężar budynku. Mogą być wykonane nie tylko z drewnianych domów, ale również z kamiennych konstrukcji.
wybór drewna konstrukcyjnego
Jak należy wybrać drewno konstrukcyjne
Drewno to jeden z głównych materiałów wykorzystywanych w budownictwie. Jest tanie i lekkie. Prawidłowo zabezpieczone, zaimpregnowane może wytrzymać wiele, wiele lat. Drewno posiada właściwości mechaniczne i fizyczne, które pozwalają na rozłożenie ciężaru budowli. (testy na uprawnienia 2019)
Wykorzystanie drewna konstrukcyjnego
Drewno ma wiele zastosowań. Z drewna konstruuje się głównie domy jako całość. Dodatkowo wykorzystywane jest na przykład do murów pruskich.
Wykorzystywane jest w dużej mierze do konstruowania więźb dachowych. Musi jednak odznaczać się dobrymi właściwościami. Nie każde drewno nadaje się bowiem do danej konstrukcji. Cechy drewna które warunkują jego wybór na więźbę dachową to między innymi wytrzymałość, twardość i odpowiednia wilgotność. (segregator który zabierzesz na egzamin na uprawnienia budowlane). Dodatkowo drewno takie musi być pozbawione widocznych wad które mogą osłabić jeden punkt konstrukcji i spowodować jej awarię.
Rodzaje drewna konstrukcyjnego
Spośród rodzimych gatunków, które wykorzystywane są jako drewno konstrukcyjne, wymienić należy następujące:
– modrzew – charakteryzuje się największą twardością. Ponieważ zawiera dużą zawartość żywic, jest odporne na wilgoć i wodę.Stanowi bardzo często materiał wykończeniowy. Wykorzystuje się go jako deski tarasowe, czy elewacyjne. Stosowany jest również do stolarki okiennej i drzwiowej. (egzamin ustny na uprawnienia budowlane)
– sosna – nie jest tak twardy jak modrzew, ale za to jest bardzo popularne. Aby jego właściwości były dobre musi być prawidłowo zabezpieczony, zaimpregnowany. Stosowany jest poza elementami konstrukcyjnymi do stolarki oraz jako materiał podłogowy.
– świerk – wymaga dokładnego suszenia. Impregnuje się go, jeśli wykorzystuje się w warunkach zewnętrznych. Stosuje się go jako materiał do konstrukcji jak i do wykończenia.
– jodła –należy ją zaimpregnować jeśli ma być stosowana na zewnątrz. Zawiera stosunkowo mało żywicy, dlatego nie jest najlepszym materiałem do zewnętrznego stosowania (bez impregnacji). Wykorzystuje się go w głównej mierze jako drewno konstrukcyjne.
Drewno konstrukcyjne powinno spełniać technologiczne normy. Musi odznaczać się pewnymi cechami. (program z pytaniami na egzamin pisemny) Klasy wytrzymałości dotyczą takich właściwości jak między innymi:
– ściskanie w poprzek i wzdłuż włókien,
– rozciąganie w poprzek i wzdłuż włókien,
– zginanie,
– sprężystość,
– gęstość.
Drewno klejone
Drewno klejone charakteryzuje się zwiększoną wytrzymałością. Sposób jego wytwarzania sprawia, że drewno klejone może przybierać kształt łuków. Dzięki temu możliwe jest wykonanie skomplikowanej i urozmaiconej konstrukcji więźby dachowej. Jest ono również znacznie bardziej trwałe, na co nie mają wpływu występujące sęki.
Impregnacja drewna
Proces impregnacji zapewnia zabezpieczenie drewna przed szkodliwym działaniem warunków temperaturowych, wpływem wilgoci i ingerencją owadów, grzybów. Impregnacja polega na pokryciu naturalnego drewna płynem, woskiem o właściwościach ochronnych.
Charakterystyka drewna
Drewno jest tanie i lekkie, odpowiednio impregnowane i mocowane, wytrzymuje wiele lat. Ma wiele właściwości mechanicznych i fizycznych, najlepiej jest rozłożyć ciężar budynku. Mogą być wykonane nie tylko z drewnianych domów, ale również z kamiennych konstrukcji.
Drewno konstrukcyjne wykorzystywane jest w budownictwie. Do produkcji więźby dachowej musi mieć odpowiednie właściwości. Składają się z wytrzymałości, odporności na ściskanie i rozciąganie, twardości, wystarczającej wilgotności i braku widocznych defektów, takich jak sęki. Wśród gatunków rodzimych, które są używane jako drewno konstrukcyjne, należy wymienić:
W zależności od warunków uprawy sosna może być dwojakiego rodzaju: ruda, rosnąca na podwyższonych piaszczystych miejscach, oraz Umysł, rosnąca w miejscach nizinnych. Ruda sosna ma gęstą, cienką warstwę żywicznego drewna.
Sosna Mandal ma słabsze, szerokie drewno, mały rdzeń i szerokie drewno bielu.
Sosna jest do cięcia domów, budowania mostów, regałów, do produkcji zasłon okiennych, drzwi, podłóg, pali, podkładów, stolarki, sklejki itp.
Istnieją dwa rodzaje świerka – europejski i syberyjski. Jego drewno ma jednolity biały kolor z delikatnym żółtawym odcieniem, jest miękkie jak sosna, ale z mniejszą zawartością substancji żywicznych, co zmniejsza odporność na rozkład. świerk do tych samych celów, co sosna, ale ze zmniejszoną odpornością na gnicie.
Siła, gęstość i twardość modrzewia są o około 30% wyższe niż sosny. Modrzew jest bardzo odporny na próchnicę, ma wysoką twardość. Wady modrzewia obejmują jego skłonność do pękania podczas suszenia. Modrzew jest trudny w obróbce i bije w dno narzędzia. Modrzew do produkcji słupów i belek, głównie w budownictwie hydrotechnicznym, wykonuje również podkłady i kopalnie.
Ma jasnobrązowy rdzeń i szerokie biel, nieco różniące się od rdzenia. Drewno cedrowe jest miękkie i lekkie. Jego właściwości mechaniczne są niższe niż w przypadku sosny.
Cedr w postaci drewna okrągłego i tarcicy do wyrobów budowlanych – najczęściej sklejki dekoracyjnej.
Drewno jodły i świerka ma bardzo podobną strukturę, jedyną różnicą jest to, że pierwsza nie ma kanałów żywicznych. Stosuje się go wraz ze świerkiem w suchych, wentylowanych pomieszczeniach, ponieważ łatwo się gnije.
Drewno dębowe jest mocne, gęste i sprężyste, najbardziej odporne na rozkład, ale podobnie jak drewno modrzewiowe, jest podatne na pękanie. Drewno dębowe o stycznym cięciu ma wyraźnie widoczne pory, a promieniste ma promienie w kształcie serca, dobrze spala się w wodzie (prawdziwy dąb bagienny, który od dawna leży w wodzie, ma kolor od brązowo-zielonego do czarnego). W przypadku odpryskiwania dąb jest delikatny, wymaga twardego i ostrego narzędzia.
Drewno dębowe do produkcji parkietu i stolarki. Zastosowanie dębu w pracach wykończeniowych w przemyśle stoczniowym jest powszechne. Przetwarzanie dębu zajmuje dużo więcej czasu niż jakikolwiek inny rodzaj drewna.
Drewno jesionowe jest bardzo podobne do drewna dębowego, ale nieco lżejsze. Nie ma promieni rdzenia. Po zabarwieniu i pomalowaniu uzyskuje się nieprzyjemne siwe włosy, dlatego zazwyczaj stosuje się je w naturalnej formie. Popiół na parze dobrze się wygina. Jego drewno jest trwałe, dziane i prawie nie przetwarzane ręcznie. Do produkcji parkietu i stolarki.
Jest dobrze zachowany w powietrzu i wodzie, ale szybko gnije w warunkach zmiennej wilgotności, co należy wziąć pod uwagę przy jego stosowaniu.
Brzoza ma białe drewno o lekko żółtawym lub czerwonawym zabarwieniu, stałe, trwałe, ale łatwo gnijące, zwłaszcza w warunkach wysokiej wilgotności. Brzoza jest do produkcji sklejki, produktów do toczenia, mebli, a także do instalacji budynków gospodarczych (ogrodzenia, rusztowania itp.). Brzoza karelska, która ma rozległy układ włókien, jest
Buk to rasa orkiszowa. Białe drewno bukowe o czerwonawym odcieniu, z pięknym wzorem na promieniowym nacięciu, dobrze się wygina, ale ulega gniciu w warunkach wysokiej i zmiennej wilgotności. Podczas suszenia nadaje się do wypaczania i pękania. Stosowany jest głównie do produkcji sklejki i podłóg, a także do produkcji mebli. Buk łatwo absorbuje wilgoć atmosferyczną, więc produkty z niego muszą być lakierowane lub malowane.
Olcha jest bagnistą, miękką rasą, kruchą i mocno wypaczoną. W powietrzu deski olchy szybko ciemnieją.
Jest łatwo przetwarzany, płyty z olchy imitują mahoń. Ponadto stosowany jako materiał wykończeniowy w postaci płyt okładzinowych, przy zastosowaniu specjalnej impregnacji.
Topola ma miękkie białe drewno, które pęka, gdy trochę wyschnie i jest łatwe do cięcia. Głównie jako materiał do tymczasowych budynków i produktów pomocniczych. Często stosowano topolę w pracach dekoracyjnych związanych z rzeźbą w drewnie.
