Wykonywane na elementach drewnianych prace biobójcze, bioochronne i ognioochronne mogą pociągnąć za sobą kilka istotnych błędów, które mają wpływ na degradację całego nawet elementu. Poniżej przedstawiamy problemy z jakimi możem`y się spotkać przy wykonywaniu tych prac:
prace biobójcze
Problem 1. Nieusunięcie przyczyn powstania wilgoci sprzyja nawrotowi grzybów i mikroorganizmów.
Na skutek kondensacji wilgoci, obecności powietrza i temperatury w granicach 20-30°C powstają grzyby, które niszczą celulozę w ścianach komórek drewna. Jeśli któryś z czynników jest nieobecny proces zagrzybienia ulega zahamowaniu. Najlepszym sposobem zapobiegania powstawaniu i rozwoju grzybów jest zabezpieczenie drewna przed wilgocią. Większość grzybów nie rozmnaża się, gdy zawartość wilgoci jest mniejsza niż 20%.
Problem 2. Brak zapewnienia prawidłowej wentylacji może spowodować ponowne pojawienie się mikroorganizmów.
Czynniki biologiczne, które wpływają negatywnie na drewno to:
bakterie
glony
grzyby
porosty
mchy
rośliny nasienne
owady
inne organizmy zwierzęce
Cyrkulacja powietrza jest czynnikiem silnie ograniczającym rozwój grzybów domowych, dlatego należy zapewnić odpowiednia wentylację pomieszczeń poddasza.
Problem 3. Nieprawidłowe użycie preparatu impregnacyjnego może pociągnąć za sobą różne konsekwencje.
Środki chemiczne do ochrony drewna:
podział ze względu na postać: proszkowa, ciekła, gazowa
podział ze względu na przeznaczenie: zabezpieczenie, zwalczanie
Substancje ochrony drewna:
oleiste – powodują barwienie drewna, zmianę zabarwienia. Materiał palny, zwiększa palność
rozpuszczalnikowe – biocydy – składnik czynny do czasu odparowania rozpuszczalnika, zwiększa palność drewna, niewymywalny przez wodę
solne – wymywane przez wodę
środki wodorozcieńczalne, koncentraty – silne działanie bakteryjne i grzybobójcze, dobre wiązanie z drewnem
inne formy środków ochrony drewna – emulsje wodne, środki proszkowe, bandaże, pasty, naboje grzybobójcze, środki dekoracyjne
Trwałość środków ochronnych:
solne – 3 lata,
oleiste i rozpuszczalnikowe- 5 lat.
Metody impregnacji:
bezciśnieniowa – smarowanie, polewanie, kąpiele
osmotyczne (dyfuzja) – 2-3tygonie
oscylacyjna – zmieniamy ciśnienie w toku nasycania, dla drewna które trudno podlega nasycaniu
specjalistyczna – gazowanie, powlekanie pastami, naboje grzybobójcze, nasycanie poprzez nawiercanie otworów, metoda zastrzykowa, bandażowanie
Przygotowanie do impregnacji: usunąć korę i łyko (okorowanie na biało), wilgotność poniżej 25% (wilgotność bezwzględna). Przykładowym środkiem biobójczym jest preparat Remmers Multi GS. Środek zapobiega również rozwojowi insektów i zgnilizny. Preparat powinien być nanoszony za pomocą pędzla w zamkniętych pomieszczeniach przez przeszkolone w tym kierunku osoby. Preparat stosuje się na powierzchnie drewna już ociosanego do najgłębiej położonych miejsc zaatakowanych przez owady. Malowanie należy powtórzyć dwa-trzy razy. W trakcie stosowania preparatu należy unikać otwartego ognia. Podczas nanoszenia należy stosować odzież ochronną (okulary, maski oddechowe). Na nieosłonięte partie skóry należy wetrzeć odporny na rozpuszczalniki krem. Środek należy przechowywać w miejscach chłodnych, zabezpieczonych przed mrozem. Preparat likwiduje owady takie jak spuszczel pospolity, kołatek oraz zapobiega ich dalszemu rozwojowi.
Problem 4 . Preparat impregnacyjny powinien być dobrany w zależności od klasy użytkowania drewna.
Klasy użytkowania drewna (EN-335):
klasa 1
wewnątrz, przykryta, warunki: sucho, do 20% wilgotności
klasa 2
wewnątrz, przykryta, poddana sporadycznie wilgotności powyżej 20%
klasa 3
na zewnętrz, nad gruntem, poddana sporadycznie wilgotności powyżej 20%, zabezpieczona
klasa 4
na zewnętrz, nad gruntem, poddana sporadycznie wilgotności powyżej 20%, niezabezpieczona
na zewnętrz, w kontakcie z gruntem i słodką wodą
klasa 5
w kontakcie z wodą morską (klasa 5 nie występuje w Polsce, ze względu na zbyt zimne i mało słone morze)
W klasie 1-3 można stosować preparaty powierzchniowe
W klasie 4 nie można stosować preparatów powierzchniowych.
