fbpx
program
Uprawnienia Budowlane

Na egzaminie ustnym na uprawnienia budowlane możesz dostać pytanie ze swojej praktyki o cyklinowanie podłóg drewnianych, czyli: Czym jest cyklinowanie i na co warto zwrócić uwagę podczas jego wykonywania? Poniżej prezentujemy odpowiedź na to pytanie.

Cyklinowanie

Cyklinowanie parkietu drewnianego polega na odnowieniu powierzchni, jej wyrównaniu i usunięciu rys za pomocą maszyn szlifierskich.  Do cyklinowania podłóg używa się specjalistycznych maszyn oraz papieru ściernego o różnej gradacji. Jeśli podłoga jest znacznie zniszczona należy stosować papier o granulacji 24, w innym przypadku cyklinowanie można zacząć od papieru 36. Ostatni szlif wykonuje się papierem granulacji 100-120 lub siatkami ściernymi. Szlifowanie za pomocą cykliniarek sprawia, że podłoga jest idealnie równa i gładka. Uzyskanie takiej powierzchni pozwala na rozpoczęcie działań wykończeniowych. Można do nich zaliczyć m.in. uzupełnienie ubytków. Niedoskonałości szpachluje się za pomocą mas szpachlowych (mogą  być one wymieszane z pyłem powstałym podczas cyklinowania, w celu otrzymania odpowiedniego koloru). Uzupełnione miejsca należy ponownie poddać działaniu cykliniarek. Miejsca w które cykliniarka nie dociera należy wyrównać za pomocą szlifierek kątowych lub cyklin. W celu zatarcia różnic pomiędzy rotacyjnymi maszynami od brzegów, a taśmowymi cykliniarkami pracującymi na środku powierzchnię należy wypolerować. Polerka używana jest ponadto do przecierania lakieru pomiędzy poszczególnymi warstwami lakieru oraz do woskowania.

Dla efektu końcowego bardzo ważne są sposoby przejazdu cykliniarek. Wszystkie ewentualne błędy są widoczne dopiero po polerowaniu cyklinowanej powierzchni. Kierunek cyklinowania pierwszego i kolejnych przejazdów wynika ze sposobu przejazdu ostatecznego najniższą granulacją papieru. Ma to szczególne znaczenie gdy parkiet ułożony jest w „jodełkę”. Wykonując ostatnie cyklinowanie pod kątem do wszystkich klepek uzyskuje się dość równomierny, neutralny obraz posadzki. Cyklinowanie natomiast wzdłuż jednego rzędu, a w poprzek drugiego powoduje powstanie pasów drewna jaśniejszych i ciemniejszych. Efekt ten może być zneutralizowany przy użyciu polerki. W zależności od gatunku drewna z którego wykonany jest parkiet, od sposobu użytkowania oraz od „wieku” parkietu niektóre z nich wymagają więcej pracy związanej np. z wymianą poszczególnych klepek. Część gatunków drewna charakteryzuje się odbarwieniami spowodowanymi tym, że potrafią głęboko wchłonąć wilgoć i brud. Dlatego ważne jest prawidłowe zabezpieczenie parkietu za pomocą odpowiednich środków. Inne natomiast nadzwyczajnie dobrze znoszą cyklinowanie i nie różnią się od nowej podłogi.

 

Problemy podczas cyklinowania

Cyklinowanie to proces bardzo głośny.  Osoba wykonująca cyklinowanie musi być zaopatrzona w najwyższej jakości zabezpieczenie słuchu. Pracownik taki musi nosić profesjonalną odzież ochronną, by zabezpieczyć się przed wkręceniem odzieży w wał cykliniarki. Należy ponadto pamiętać o ty, że podczas prac związanych z cyklinowaniem podłogi pracownik jest narażony na kontakt z pyłami, środkami impregnującymi, rozpuszczalnikami i lakierami od których może powstać reakcja alergiczna i uczulenia. Pył dębowy i bukowy jest rakotwórczy, natomiast w stosunku do innych typów drewna jest takie podejrzenie. Aby zapobiegać chorobom pracownicy wykonujący cyklinowanie muszą nosić maski przeciwpyłowe Ponadto konieczne jest stosowanie oryginalnych, szczelnych worków o możliwie najniższym poziomie zapylenia.

Po olejowaniu posadzki zużyte opakowania z olejem należy zalać wodą, w celu zapobieżenia samozapłonu. Jeśli w parkiecie znajdują się elementy metalowe (np. gwoździe), należy pamiętać o tym, że mogą być one pochłonięte przez cykliniarkę. Gwoździe wystające trzeba przed szlifowaniem głęboko przybić do drewna. Rozgrzane elementy metalowe dostając się do worka z pyłem mogą wywołać pożar nawet kilka godzin po zakończeniu cyklinowania. Należy więc pamiętać o tym, aby przy każdym przerwaniu pracy opróżniać worek. Podczas wysypywania pyłu należy używać maski ochronnej. Wykonując czynności związane z cyklinowaniem nie wolno palić papierosów oraz używać rzeczy mogących spowodować zapłon pyłu szlifierskiego. Przy włączeniu cykliniarki bęben szlifujący musi być uniesiony do góry. Należy również sprawdzić napięcie taśmy szlifierskiej. Podczas cyklinowania maszynę przesuwa się równomiernie, tak by nie spowodować wgłębień w szlifowanej podłodze. Niedopuszczalne jest pozostawianie włączonej maszyny w jednym miejscu z opuszczonym bębnem, gdyż może to spowodować powstanie zagłębienia. Podczas zmiany kierunku ruchu cykliniarki bęben należy delikatnie unieść do góry i opuścić. Przed szlifowaniem trzeba przymocować ruszające się klepki.

Aby nie niszczyć parkietu zaleca się podkleić meble podkładkami filcowymi. Kółka w obrotowych krzesłach należy zmienić na gumowe lub zastosować podkładki pod krzesła. Zanieczyszczenia parkietu powinny być jak najszybciej usuwane. Piasek na parkiecie powoduje powstawanie rys uszkadzając powierzchnię lakieru. Brud wnikający w zarysowania powoduje duże straty w wyglądzie podłogi.

Aby unikać powstania szczelin między klepkami należy zapewnić odpowiednią wilgotność w pomieszczeniu (optymalna wilgotność 45-60%). Zabezpieczenie parkietu można również osiągnąć za pomocą środków pielęgnacyjnych do parkietu.

Zachowanie trwałości powłoki lakierniczej w dużej mierze zależy od zapewnienia odpowiednich warunków schnięcia. Powinny one odpowiadać zapisom karty technicznej materiału (lakieru) oraz warunkom normowym. Okres twardnienia lakieru wynosi około 14 dni. W tym czasie należy użytkować parkiet ze szczególną ostrożnością. W związku z tym nie powinno się wówczas przesuwać mebli po powierzchni lakierowanej. Ponadto w pierwszym okresie użytkowania nie należy przykrywać parkietu dywanami i wykładzinami.

 

Czynności związane z cyklinowaniem

Wśródy czynności związanych z cyklinowaniem można wyróżnić między innymi:

  • przygotowanie powierzchni parkietu (usunięcie mebli, wykładzin itp.),
  • usuniecie wierzchnich zanieczyszczeń parkietu,
  • cyklinowanie,
  • szpachlowanie,
  • polerowanie,

 

Stosowane materiały

Cyklinowanie i lakierowanie parkietu można wykonać za pomocą technologii EUKULA bądź równoważnej. W skład technologii Eukula wchodzą następujące preparaty:

  1. szpachla Eukula H 99 S

Środek uszczelniający na bazie celulozy przeznaczony jest do drewna miękkiego, twardego i egzotycznego.  Podłoże do stosowania szpachli musi być suche i wolne od oleju, tłuszczu, wosku, kurzu. Środek stosowany jest do uszczelniania ewentualnych fug, wgłębień i rys. Do nakładania masy szpachlowej stosuje się metalową pacę. Po wyschnięciu preparatu parkiet należy powtórnie zeszlifować. Preparat przechowuje się w suchych i chłodnych pomieszczeniach przez okres  maksymalnie 12 miesięcy. Pozostałości po środku należy zabezpieczyć jako odpad niebezpieczny (nie wolno wylewać do kanalizacji). Narzędzia należy myć środkiem V 29 firmy EUKULA.

  1. lakier podkładowy G 200

Podobnie jak w przypadku szpachli lakier nadaje się do stosowania na drewnie twardym, miękkim i egzotycznym. Powierzchnia przygotowana do nałożenia preparatu musi być czysta. Lakier nanosi się wałkiem moherowym. Zalecana minimalna temp. w pomieszczeniu i temp. podłoża wynosi 10°C. Należy przy tym unikać powstawania przeciągów i nasłonecznienia. Czas schnięcia 1 warstwy lakieru wynosi ok. 30-40min. Do rozcieńczania należy stosować rozpuszczalnik V27. Po zakończeniu prac narzędzia należy myć środkiem V 29 firmy EUKULA. Preparat przechowuje się w suchych i chłodnych pomieszczeniach przez okres  maksymalnie 12 miesięcy. Pozostałości po środku należy zabezpieczyć jako odpad niebezpieczny (nie wolno wylewać do kanalizacji).

  1. lakier UA 490(połysk) i UA 491(pół mat)

Lakier może być stosowany do kostki drewnianej, lameli, stabilnych podłoży z drewna miękkiego, twardego i egzotycznego. Powierzchnia podłoża musi być czysta, sucha, pozbawiona zabrudzeń. Lakier nanosi się przy użyciu szczotki do lakierowania lub wałka moherowego. Możliwe jest również nanoszenie środka urządzeniami pneumatycznymi. Lepkość lakieru można modyfikować za pomocą rozpuszczalnika V28. Minimalna temp. podłoża i pomieszczenia przy nanoszeniu środka wynosi 10°C. Przed użyciem środka należy dokładnie wstrząsnąć preparatem lub wymieszać go. W przypadku drewna miękkiego niewielka ilość żywicy może wypłynąć na zewnątrz opóźniając proces schnięcia. Do rozcieńczania stosuje się preparat V28. Zalecane jest położenie 3 warstw lakieru . Czas schnięcia wynosi odpowiednio 8, 16 i 24 h przy kolejnych warstwach. Po zakończeniu prac narzędzia należy myć środkiem V 29 firmy EUKULA. Preparat przechowuje się w suchych i chłodnych pomieszczeniach przez okres maksymalnie 12 miesięcy. Pozostałości po środku należy zabezpieczyć jako odpad niebezpieczny (nie wolno wylewać do kanalizacji).

  1. aktywator do lakierów PU 100

Preparat przeznaczony jest do przyspieszenia schnięcia lakierów UA firmy EUKULA oraz do wspomagania przyczepności między kolejnymi warstwami lakierów. Aktywator należy dodawać w obj. 10% do lakieru. Dodanie zbyt dużej ilości aktywatora może spowodować kruszenie się powłoki oraz jej szybkie ścieranie. Po zakończeniu prac narzędzia należy myć środkiem V 29 firmy EUKULA. Preparat przechowuje się w suchych i chłodnych pomieszczeniach przez okres  maksymalnie 12 miesięcy. Pozostałości po środku należy zabezpieczyć jako odpad niebezpieczny (nie wolno wylewać do kanalizacji).

Trwałość parkietu zależy między innymi od zastosowanych środków ochronnych, w tym również od stosowanego lakieru. Na wypolerowany parkiet należy nanieść jedną warstwę lakieru podkładowego i dwie lub trzy warstwy lakieru nawierzchniowego. Między nanoszeniem warstw należy wykonywać matowienie powierzchni. Lakier może być bezbarwny bądź też może nadać kolor parkietu. Wykończenie powierzchni za pomocą lakieru może podkreślić strukturę i charakter drewna bądź też stonować jego cechy. Przy wyborze lakieru należy skonsultować się z parkieciarzem, ponieważ niektóre z nich (zwłaszcza nadające barwę) mogą reagować z wcześniej malowanymi ścianami i sufitami zmieniając ich kolor na żółty. Różne rodzaje lakierów mają też różne właściwości. Duże znaczenie ma ich toksyczność. W miejscach użyteczności publicznej nie zaleca się stosowania lakierów na bazie rozpuszczalników chemicznych. Wówczas stosuje się lakiery na bazie wody, bądź też lakiery akrylowe.

 

Stosowany sprzęt

Wśród sprzętu używanego do cyklinowania parkietów wyróżnia się:

  • cykliniarki,
  • maszyny do rantów,
  • polerki,
  • inne.

Wykonując cyklinowanie należy systematycznie sprawdzać stan sprzętu. Przed rozpoczęciem prac należy dokładnie skontrolować stan techniczny maszyn. Źle ustawiona cykliniarka może zniszczyć parkiet do tego stopnia, że konieczna będzie wymiana klepek. Ważna jest również czystość cykliniarki, a w szczególności wałka głównego i kółek. Brudne kółka mogą spowodować uszkodzenia cyklinowanej powierzchni, natomiast zanieczyszczony wałek może spowodować znaczne uszkodzenie maszyny. Kontrolujmy również stan aktualnie używanych materiałów ściernych, nie dopuszczając do nadmiernego ich zużycia. Prace należy niezwłocznie przerwać, jeśli maszyny wydają niepokojące dźwięki, aby nie uszkodzić parkietu. W celu uniknięcia niechcianego uruchomienia maszyny wszelkie prace związane z pracami serwisowymi i regulacyjnymi należy prowadzić urządzeniem nie podłączonym do prądu.

Podziel się:
Znajdź na blogu
Kategorie artykułów
Nasze produkty
Darmowy poradnik

Nie zwlekaj i dołącz do nas już dziś i otrzymaj poradnik wraz z wypełnionym zbiorczym zestawieniem praktyk!

Uprawnienia-budowlane.com